ایلیا

سلام بر تو، ای کوثرِ بی‌کرانِ رسالت!

سلام بر تو، ای زهرا، که زهرِ جفا چشیدی و لب نگشودی.

تو را که “ام‌ابیها” خواندند،

امروز، دیوارِ خانه‌ات را بر پیکرِ بی‌پناهَت کوبیدند.

چگونه بگویم که قناریِ باغِ نبوت،

در آتشِ حسد و کینِ جهان سوخت؟

چگونه بگویم که مهتابِ شب‌های مدینه،

پشتِ ابرهای غم و ستم، برای همیشه محو شد؟

ای مادرِ پاره‌ی تنِ رسولِ خدا!

ای که داغِ پدر، زخمِ یتیمی و تازیانه‌ی غربت،

همه را یکجا بر جانِ نحیفت تحمیل کردند.

درود خدا بر روحِ مطهرَت، که جهان را به تابِ آمدنِ این مصیبت‌ها آموخت.