به نام خالق زیبایی

در دل بهار رمضان، نوری درخشید،

که عالم را به عشق و محبت آغوش کشید.

ولادت امام حسن، گل سرسبد بستان،

که فطرتش سرشار از رحمت و انسانیت بود.

در دامن زهرا، عطر دل‌انگیز عشق،

در آغوش علی، زلالی و صداقت،

چشمانش روشنی‌بخش دل‌های آشفته،

و کلامش نغمه‌ای از عشق و امید.

او که در طرب طبع، نغمه صلح سرود،

و در میانه غم، آرامش را درود.

ای فرزند پیامبر، چراغ هدایت،

در شب‌های تاریک، روشنی‌افزا و حیات.

بر دوش تو بار امانت سنگین بود،

ولی در دل تو، عشق و شکیبایی گنجین بود.

آری، تو حسن مجتبی، مظهر حُسن و نیکی،

که در کلامت زندگی، در عملت عشق و ریکی.

ولادتت بر ما مبارک، ای سرور آزادگان،

که در دایره هستی، زینت‌افزای جان.

در این روز خجسته، بیایید یاد کنیم،

از سیره‌ات، از مهر و از عشق و از یاریم.

پس به یاد تو، در دل‌هایمان محبت،

و به یاد تو، در زندگی‌هامان صداقت.

ای امام ما، ای حسن مجتبی،

در سایه تو، بیابیم راه رهایی و وفا.

ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، نور چشمان پیامبر اسلام و نخستین امام شیعیان، در 15 رمضان سال سوم هجری قمری، در مدینه منوره به وقوع پیوست. این روز فرخنده، نه تنها برای مسلمانان، بلکه برای تمامی آزادی‌خواهان جهان، یادآور تولدی است که بار دیگر معنای محبت، فداکاری و ایثار را به تصویر کشید.

امام حسن علیه السلام، با جمالی دلربا و اخلاقی کریمانه، نماد بارز رحمت و مهربانی الهی بود. او در دامن پاک مادر بزرگوارش، حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها و در زیر سایه پدر بزرگوارش، امام علی علیه السلام، پرورش یافت و در فضایل انسانی و علمی به اوج رسید.

زندگی امام حسن، سرشار از آموزه‌های والای انسانی و اجتماعی است. او به عنوان یک رهبر الهی، همواره در پی تحقق عدالت و برقراری صلح و دوستی در جامعه بود. او به مردم آموخت که در برابر ظلم و ستم، باید صبور و مقاوم بود و برای رسیدن به اهداف عالی انسانی، از هیچ تلاشی دریغ نکرد.

ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام، فرصتی است تا به یاد آوریم که باید در زندگی‌مان، همچون او، به دنبال محبت، صلح و همدلی باشیم و در راستای تحقق آرمان‌های انسانی و الهی، گام برداریم. این روز خجسته را به همه مسلمانان تبریک عرض می‌کنیم و از خداوند متعال می‌خواهیم که توفیق پیروی از سیره نورانی این امام همام را به همه ما عطا فرماید.

ولادت با سعادت امام حسن علیه السلام خجسته باد